اما کار این هلال به اینجا ختم نمی شود. قرار گرفتن این هلال در حضیض مداری، به رؤیت پذیری این هلال کمک خواهد کرد، از طرفی این هلال دارای عرض دایره البروجی حدود صفر می باشد. در جدول2، مشخصه های هلال ماه برای چهار نقطه در جنوب شرق(SE)، شمال شرق(NE)، شمال غرب(NW) و جنوب غرب(SW) کشور عزیزمان ایران، محاسبه شده است. از سمت شمال به جنوب و از غرب به شرق، پارامترهای ارتفاع و فاز هلال ماه وضعیت مطلوب تری پیدا می کنند.  به نظر بنده این هلال در جنوب کشور با ابزار شکستی بالای 100 میلیمتر (دوربین دوچشمی یا تلسکوپ)، در ارتفاع حدود 2000 متری از سطح دریا و آسمان عاری از ابر و غبار، توسط رصدگران با تجربه، قابل رؤیت است. البته در این منطقه می توان با تلسکوپ های ترکیبی بالای 6 اینچ هم این هلال را دید.

به همه رصدگران عزیز در سراسر کشور توصیه می شود که در ارتفاعات مناطق اطراف خود با رعایت کلیه جوانب ایمنی و رعایت پروتکل های بهداشتی، به رصد این هلال بحرانی بپردازند، حتی گزارش های رصدی عدم رؤیت این هلال در افق های تمیز و عاری از هرگونه غبار، رطوبت و ابر، بسیار مهم و کارساز خواهد بود.

تجارب رصدی گذشته نشان داده، در مناطی که این هلال با ابزار قابل رؤیت نیست، با تلسکوپ های شکستی مجهز به سیتم جستجوی خودکار و دوربین های عکاسی حرفه ای متصل به تلسکوپ، می توان از چنین هلال هایی تصویر برداری کرد.